Pagina's

Gebruik: 'Google Chrome'

  LIEVE and the BIRDS of COSTA RICA.

PURA VIDA!



With special thanks to my local agent, SWISS TRAVEL.




COSTA RICA, het land.


Costa Rica (officieel: República de Costa Rica), is een republiek in Midden-Amerika. De totale oppervlakte van het land bedraagt 51.100 km2, en daarmee is Costa Rica ca. 1,4 keer zo groot als Nederland en het op twee na kleinste land van het Amerikaanse vasteland. Op sommige plaatsen is Costa Rica minder dan 145 km breed en slechts 290 km lang. Costa Rica grenst in het noordwesten aan Nicaragua (309 km), in het zuidoosten aan Panama (330 km), in het westen aan de Stille of Grote Oceaan en in het oosten aan de Caribische Zee. De kustlijn van Costa Rica heeft een totale lengte van ca. 1300 km. De Caribische kust is ca. 200 km lang en de kust van de Stille Oceaan ca. 1100 km. Enkele eilanden die tot Costa Rica behoren zijn Isla Chira (43 km²) in de Golf van Nicoya, Isla Tortuga, Isla del Caño, Isla San Lucas en Isla Cabo Blanco. Tot het Costaricaanse grondgebied behoort ook het onbewoonde Isla del Coco (22 km²), dat op 532 km afstand van het vasteland in de Stille Oceaan ligt. De regering van Costa Rica heeft ca. 11% van het landoppervlak wettelijk als natuurgebied aangemerkt. Deze "parques nationales" en "reservas biológicas" zijn goed toegankelijk.
Wij hebben de Nationale Parken, Tortuguero, Manuel Antonio, Arenal, Monteverde, Poas bezocht.

De regering heeft het leger afgeschaft en zodoende veel geld uitgespaard. Dit komt ten goede van de bevolking... o.m. gratis school en gratis verzorging en ziekenhuis (OP VOORWAARDE DAT MEN WERKT), internet en GSM verkeer aan 5 USD. per maand (ook downloaden van muziek en telefoonverkeer naar alle delen van het land).
Wat me het meeste opviel in het hele land is de vriendelijkheid van de mensen. Overal, zelfs op de luchthaven en controle van de passen, zijn de bedienden aldaar uitermate vriendelijk, wat een verschil met de meeste andere landen!!


Over het algemeen kan men zeggen dat Costa Rica een subtropisch tot tropisch klimaat heeft met een droog seizoen van december tot en met april en een nat seizoen van mei tot en met september. Vanwege de ligging in de buurt van de evenaar zijn er op zeeniveau nauwelijks temperatuurverschillen. De temperatuurverschillen tussen de warmste en de koudste maand bedragen niet meer dan 4 °C. De jaargemiddelden liggen aan de kust op 26 à 27°C, op 1000 m hoogte op ca. 20°C en op 3000 m hoogte op 7 à 8°C. De gemiddelde jaarlijkse neerslaghoeveelheden schommelen tussen 2000 mm minimaal en 4000 mm maximaal. Langs de Caribische kust, sterk beïnvloed door passaatwinden en depressies op de Atlantische Oceaan, valt het hele jaar door vrij veel regen in de vorm van tropische stortbuien; meer dan 3000 mm gemiddeld en in het reservaat Barra del Colorado in het noorden meer dan 6000 mm. Soms valt er in een bepaald jaar wel tussen de 8000 en 9000 mm.



WILDLIFE.

Een beetje info betreffende de insecten, vogels, apen en vlinders. We hebben ze niet allemaal kunnen zien, maar een deel wel en daarvan zijn foto's te vinden tussen de teksten.

De apen van Costa Rica behoren allemaal tot de mensapen en zijn familie van de mensapen uit de Oude Wereld, zoals gorilla’, chimpansees en orang-oetans. De apen van de Oude en de Nieuwe Wereld zijn echter al vele miljoenen jaren van elkaar gescheiden en hebben zich daardoor verschillend ontwikkeld. De apen van Latijns-Amerikaan en dus ook van Costa Rica zijn allemaal boombewoners met een grijpstaart als een soort vijfde ledemaat.

In Costa Rica leven vier soorten die verspreid over het land voorkomen: doodshoofdaapjes, brulapen, slingerapen (o.a. spinapen) en kapucijnapen.
Tandarme zoogdieren zoals gordeldieren, luiaards en miereneters komen veel voor in Costa Rica.

De familie der miereneters bestaat uit drie soorten: de reuzenmiereneter, de tamandua en de dwergmiereneter.
In Costa Rica leven twee soorten luiaards: de tweeteen luiaard en de drieteen luiaard. Waarom worden die zo genoemd? Omdat ze bijna constant slapen... zelfs aan een elektriciteitsdraad!!

Het negenbands gordeldier komt in heel Costa Rica voor en bewoont de meest uiteenlopende ecosystemen.

Katachtige roofdieren uit Noord-Amerika bereikten Zuid- en Midden-Amerika pas toen de landengte tussen Noord- en Zuid-Amerika tot stand kwam. Naast de bekende jaguar leven in Costa Rica ook de volgende katachtigen: poema, ocelot, margay, en jaguarundi.
Andere roofdieren zijn de neusbeer of coati, de wasbeer en de rolstaartbeer of kinkajoe.

De grootste zoogdierorde in Costa Rica is die van de vleermuizen, waarvan circa honderd soorten voorkomen. Het zijn niet alleen insecteneters maar eten ook onder andere fruit, nectar, muizen en kikkers.

Bekende verschijningen zijn de vissende vleermuis, vampiers en de tentvleermuis.
Bijzondere knaagdieren zijn de agouti of goudhaas en de paca. Hoefdieren komen niet zoveel voor, alleen enkele soorten dwergherten (o.a. virginiaherten en witstaartherten), kraagpecari’s en witlippecari’s of borstelzwijnen, en tapirs.
Het nevelwoudreservaat Monteverde was het enige gebied ter wereld waar de zeldzame ‘sapo dorado’, een goudkleurige pad, voorkwam. Sinds enkele jaren zijn deze unieke dieren niet meer gesignaleerd. Spijtig!

Met meer dan 800 vogelsoorten, waarvan 200 trekvogels, is Costa Rica een waar walhalla voor vogelaars. De nationale vogel van Costa Rica is de onopvallende Grays lijster.
De meest waargenomen roofvogels van Costa Rica zijn een aantal giersoorten: kalkoengier, zwarte gier en de zeldzame koningsgier.

Langs traag stromende rivieren leven grote steltlopers en andere watervogels als de roze lepelaar, witte ibis, de zeldzame rode ibis, bosooievaar, zwartbuikfluiteend, blauwvleugeltaling en de grote maar zeldzame jabiru. Een aantal reigersoorten is de koereiger, de tijgerroerdomp en de schuitbekreiger.

Bijzonder zijn de grote fregatvogel, bigua-aalscholver, en slangehalsvogel.
Bijzondere tropische vogels zijn de bont gekleurde trogons, waaronder de prachtige quetzal. De quetzal was ooit de heilige vogel van de Maya´s. Deze vogel leeft vooral in de nevelwouden op hoogtes tussen 1000 en 2500 meter.

Papegaaien (± 20 soorten): rode ara, geelnek amazone, Salvins amazone, kleine witvoorhoofd amazone, spechtpapegaai, groene aratinga, de zeldzame geelvleugelara, karmozijnara.

Kolibries (± 54 soorten): langsnavel zonzoeker, cerisekolibrie, de violette sabelvleugelkolibrie, heremietkolibrie, smaragdkolibrie, tzacati-amazilia, groene violetkolibrie, groenkruinbriljantkolibrie, roodbekkolibrie.

Van de 135 soorten slangen die in Costa Rica voorkomen zijn er zeventien giftig. Wat gifslangen betreft kent Costa Rica eigenlijk twee groepen, de groefkopadders (o.a. de lanspuntslang of fer-de-lance) en de koraalslangen. De grootste slang van Costa Rica is de boa constrictor, een voor mensen ongevaarlijke wurgslang met een maximale lengte van 3,5 meter.



Costa Rica kent een aantal indrukwekkende hagedissen, waarvan de leguanen en basilisken het meest opvallen. De grootste leguanen zijn de zwarte en de groene leguaan. Basilisken zijn eigenlijk ook leguanen, maar hebben opvallende kammen op kop, rug en staart. Een veel voorkomend reptiel is de alligatorhagedis.

Costa Rica kent zo’n tienduizenden verschillende insectensoorten waaronder, wandelende takken, termieten, parasolmieren, bid- en sabelsprinkhanen. In totaal zijn in Costa Rica ca. 3000 vlindersoorten geteld, waaronder de schitterende blauwe morpho, heliconiusvlinder, uiltje en grote pijlstaarten.

Zeeschildpadden zijn een van de laatste overgebleven diersoorten uit de prehistorie. Indrukwekkend is het wanneer één soort, de Warana zeeschildpad, met massa´s het strand op komen om eieren te leggen op enige stranden in Guanacaste (kust Grote Oceaan).

Vijf van de zeven soorten overgebleven zeeschildpadden op de wereld komen regelmatig nestelen op de stranden van Costa Rica. De periodes van eierenleggen is niet in de maand januari, wanneer wij er waren. Ik heb dit al eens gezien in Indonesië en het is zo intriest om te zien hoe deze dieren alle moeite van de wereld hebben om terug naar de zee te keren nadat ze tientallen eieren hebben gelegd en ingegraven. Zeer ontroerend!

KOFFIE.

Toen Columbus aan deze "Rijke Kust" voor anker ging, bestond hier nog geen koffie. "pas" 250 jaar geleden werden hier de eerste planten van Cuba hier ingevoerd. Intussen is Costa Rica een koffieland met superlatieven: het produceerde als eerste Centraal-Amerikaans land op commerciële basis. Zette zwaar in op wetenschappelijke en agrarische innovaties, en voerde zichzelf op tot leidende factor in de regio. Met een gemiddelde van 1600 Kilogram per hectare, produceert de Costaricaanse koffieplant het meeste van allemaal. Strenge waterverordeningen en milieuregels, dragen eveneens bij tot een superieure koffiekwaliteit.
De Costaricaanse Tarrazu is een van de beste koffie die er zijn. Mild, onvervalste smaak en een heerlijke geur.
In Costa Rica beschikt over 400 Miljoen koffiebomen, alle zonder uitzondering: Arabica. De Robusta-planten zijn namelijk verboden. Costaricaanse Kwaliteitskoffie draagt het predicaat SHB: Strictly Hard Bean. En betekend dat de boom boven de 1500m is verbouwd. Door de relatief sterke afkoeling in de nacht, groeit de plant (en boon), wat weer de smaak van het eindproduct ten goede komt.

Trapiche tour is een toeristische toer, waarbij je verschillende plantages bezoekt. Op een van de koffieplantages konden we plaats nemen in de karren die worden getrokken door ossen voor het vervoer van de koffie.
'Trapiche' is Spaans voor suikerrietmolen.

Soms worden paarden hier voor ingezet.
Koffiebonen worden met de hand geplukt!
Het spijtige van de zaak is dat de bevolking van Costa Rica zelf niet meer werkt in de koffieplantages, maar dat dit vermoeiende werk wordt gedaan door de mensen van Nicaragua... aan 2 USD. per week!! Ze hebben wel kost en inwoon! Maar ze werken 10 u per dag en dit 6 dagen op 7. Soms worden er kinderen (vanaf 5 jaar!!) ingezet. Hele families werken alzo op de plantages en deze mensen zijn dan nog blij ook, omdat ze beter verdienen dan in hun eigen land!!
Dezelfde scenario doet zich voor bij de bananenplantages....

BANANEN.

Een banaan is eenzaadlobbig en behoort tot de grootste kruidachtige plant ter wereld. De bladeren staan in een spiraal. Het meest geteelde groepsras Cavendish kan tot meer dan drie meter hoog worden. De plant maakt een schijnstam van over elkaar liggende, vleugelachtig verbrede bladstelen en daarom wordt er ook wel gesproken van een bananenboom.

De bananenplant groeit in de landen rond de evenaar. De gemiddelde temperatuur in de koudste maand moet minstens 15°C zijn. De vrucht is driehokkig en als deze dwars doorgesneden wordt zijn in het centrum de niet uitgegroeide zaden als zwarte puntjes nog te zien. De vruchten groeien aan trossen, die 30-40 kilo zwaar kunnen worden. De trossen bestaan uit kammen (handen) en de kammen weer uit een aantal vingers (de losse banaan). De naam banaan is afkomstig van het Arabische begrip 'Banan' dat vinger betekent. De vruchten van de wilde soorten bevatten weinig vruchtvlees met veel grote zwarte zaden. Negen maanden na het planten gaat de plant bloeien en drie maanden later zijn ze plukrijp. De plant bloeit maar één keer en sterft daarna af.
De bananenbladeren worden gebruikt als dakbedekking of om eten in klaar te maken (systeem stomen).







Wat opvalt op die bananenplantages, zijn de blauwe plastieken zakken die over de trossen hangen... dit om de vrucht te beschermen voor ongedierte en de pesticiden (ja die worden ook hier gebruikt) en het proces van het rijpen te versnellen.

Kanalen door de plantages zorgen voor bewatering en een kabelsysteem zorgt voor het vervoeren van de trossen naar de verwerkingsfabriek waar de trossen worden gewassen en klaargemaakt voor export naar Europa en het Midden Oosten. (Delmonte, Chiquita).

VRUCHT VAN DE WILDE BANANENBOOM.




DE VULKAAN 'ARENAL'.



De Arenalvulkaan rijst als een kolos op in de Atlantische laagvlakte. Hij heeft een perfecte kegel waar je overdag witte rook uit kunt zien komen. Aan de kant van het plaatsje La Fortuna laat hij zijn vriendelijke kant zien: hier is hij begroeid met een dicht regenwoud dat onschuldig groen tegen de hellingen opgroeit.

Slinger je via de smalle weg echter om de vulkaan heen, dan tref je zijn opvliegende kant: een grijs/zwart geblakerd maanlandschap staart je er desolaat aan. Het is de kant waar de vulkaan zijn lava naar beneden laat stromen.


De tekenen van zijn wispelturige karakter zijn zichtbaar. De grote eerste uitbarsting in 1968, nadat hij eeuwenlang als een schone slaapster de bevolking met zijn vruchtbare aarde had verleid, heeft de grond pokdalig achtergelaten. Rotsen die hij met enorme kracht uit de krater spuwde liggen her en der verspreid. Een honderdtal mensen lieten hierbij het leven. Nog altijd rommelt hij en stuurt hij steenlawines naar beneden als hij zijn opgekropte woede niet meer kan controleren.




Bezoekers worden van heinde en verre aangetrokken door zijn ambivalente karakter. De vegetatie rond de vulkaan is uitbundig en rijk aan flora en fauna.



Vooral ’s nachts is het schouwspel van erupties spectaculair. Spijtig genoeg hebben wij niets kunnen zien van dit schouwspel omdat de vulkaan blijkbaar al sinds enkele jaren rust... Zijn karakter blijft echter onberekenbaar. Daarom dient iedereen gepaste afstand te bewaren; de hotels en restaurants zijn gebouwd op die plekken waar de experts van zeggen dat ze buiten het bereik van de Arenal liggen.
Vaak omhult hij zich in een dik wolkenpak als om zijn privacy te bewaren tegen alle opdringerige bezoekers die alles doen om een glimp van hem op te vangen.


Sommigen vragen dan vertwijfeld af waar die meneer dan wel is gebleven.

Het bewijs van zijn bestaan levert hij echter dagelijks door riviertjes met zijn aderen te verwarmen zodat de mensen die hem niet kunnen zien, hun teleurstelling kunnen wegwassen in de heerlijke warmwaterbronnen in zijn omgeving en dat hebben we dan ook gedaan in ons hotel Arenal Springs en resort.


Heerlijk om te kunnen genieten van het warme, heilzame water, terwijl je nipt van een pina colada!


Wij hadden een mooi zicht op deze machtige vulkaan vanuit onze suite, niet lang, want meestal verdween hij in de mist en de regen.



Vertrek (privé) naar een soort haciënda waar we kennismaken met het alledaagse leven van de lokale bevolking.

De verwerking van suikerriet tot... snoep.


Op hoge temperatuur heel lang roeren met houten stokken, waardoor er caramel ontstaat en dan kan men verdelen en het resultaat word geproeft door Carla. Mierzoet!

Vele ha grond met verschillende soorten gras , van Jersey of van Mombasa... heel lekker gras voor de koeien. Ze zijn er verzot op en de mensen behandelen hun koeien met respect, zodat die geen stress kennen en geen angsten.

Men leerde ons koeien melken en we hebben het zelf ook gedaan.


Verse melk geproefd en overheerlijk... nadien de productie gezien van kaas en yoghurt.

Rondwandeling in de modder, maar veel mooie bloemen gezien... de natuur is geweldig.

Nadien naar een andere haciënda waar wij ontvangen worden door zeer vriendelijke mensen, door hun hond en kat en we proeven van hetgeen de gastvrouw heeft gemaakt... maïskoeken met koffie.







De beste koffie komt uit Costa Rica, trouwens.



Heerlijke ananas en pomelo’s geproefd, wat een verschil met het fruit bij ons. Passievruchten, superzoet, bananen , mandarijntjes, heel rood en zoet...
Rondleiding op hun farm en mooie kleurrijke vogels gezien.




En met de nodige ambiance... en op het ritme van de gitaar doe ik graag mee...








Nadien bij een lokaal gezin iets gaan eten als lunch. Sappige kip met bonen en rijst, tomaten en sla.

Onze boottocht over de Arenalrivier van Arenal naar Monteverde:


'LANDKAART'






MONTEVERDE.


Monteverde Cloud Forest Reserve behoort ongetwijfeld tot een van de grootste natuur heiligdommen met de grootste diversiteit aan flora en fauna van Costa Rica.


De nevelwouden van Monteverde zijn een thuis voor honderden soorten planten en dieren, zelfs bedreigde soorten komen hier nog voor.


Via een netwerk aan goed onderhouden paden is het nevelwoud goed te observeren. Probeer het zo vroeg mogelijk te bezoeken; de fauna is dan het actiefst en vaak zijn de weersomstandigheden ook beter.


Het reservaat bestaat uit 11,500 hectaren en is geopend van 7.00 tot 16.30 h.







Een door de natuur uitgeholde boom.

Een larve komt net uit de cocon:




Er zijn heel veel dingen te doen in Monteverde, zoals: exotische vogels (de Quetzal) spotten, natuurfotografie, wandelen, paardrijden, ‘canopytours’, vlinders bekijken in een enorm observatorium en wandelen over hangende bruggen.



De ' Luiaard ' is een zoogdier dat minimaal 10 uur per dag slaapt, vandaar hun naam! Er zijn 2 soorten, de tweevingerige en de drievingerige. Ze eten bladeren, ook giftige, maar hun maag werkt zo traag dat het gif automatisch wordt verwijderd uit het voedsel. Trouwens hun vertering gebeurt heel traag zodat ze slechts eenmaal per week een ontlasting hebben dat ze netjes in de grond begraven.
Ze hebben 9 halswervels en kunnen hun hoofd 180° draaien. Ze meten ongeveer 50 cm. lang en hebben een speciale vacht die goed dient als camouflage.
Ze kunnen heel goed zwemmen, maar lopen kunnen ze niet, ze kruipen en dit gaat zeer traag waardoor ze een gemakkelijke prooi zijn voor hun vijanden.



Als u hier aankomt, bent u al snel in de greep van de magie van deze omgeving, de rust op de wandelpaden, de vriendelijke mensen, de pure - en schone lucht en de adembenemende natuur. Het voelt alsof je in een andere wereld bent.



Een ‘canopy toer’ hebben we niet gedaan, omdat dit een zeer dure aangelegenheid is en men eigenlijk niets ziet van de natuur door de enorme snelheid. Het is meer omwille van de adrenaline dat men dit doet.

Wij hebben geopteerd voor de wandeling langs de 8 hangbruggen, waardoor men boven de bomen wandelt, soms op duizelingwekkende hoogtes...



We hebben ook de ‘skytram’ genomen, die je zelf kan stoppen waar je wil en dan rustig foto's kan maken of genieten van de natuurpracht.



Er zijn meer dan 2500 soorten planten, waaronder 400 soorten orchideeën en 200 soorten varens. Onder het dikke bladerdak van het nevelwoud leven meer dan 100 soorten zoogdieren, waaronder poema´s, apen, de tapir, het gordeldier, verschillende soorten eekhoorns en muizen.


De quetzal is de meest beroemde vogel van Monteverde, die zich prima thuis voelt in het hooggelegen nevelwoud. Naast de quetzal is ook de drielelklokvogel een prachtige soort om in het wild te zien. Van verre zijn deze vogels al te horen door hun metaalachtige roep.
Wij hebben het geluk gehad om een quetzal te zien, wat uitzonderlijk is omdat januari niet de ideale periode is om deze wondermooie vogel te ontmoeten.








Monteverde betekent Groene Berg in het Spaans en het doet deze naam alle eer aan!






Wij sliepen in het hotel Fonda Vela, in een prachtige kamer, zeer ruim met warm donker hout en een weids zicht.


'LANDKAART'







MANUEL ANTONIO en MANUEL ANTONIO NATIONAL PARK.

Manuel Antonio, met zijn ongerepte witte zandstranden en weelderige tropische vegetatie, is een van de mooiste bestemmingen in Costa Rica.

Dit gebied (het kleinste park van Costa Rica) staat bekend om zowel de natuurlijke schoonheid van primaire en secundaire regenwouden, uitbundige flora en fauna, als prachtige stranden, in een locatie aan de Pacifische kust van Costa Rica.


Zowel binnen als buiten het park zijn er een reeks van kleine halve maan stranden en baaien, omringd door tropisch regenwoud. Deze stranden staan (volgens enkele boeken) in de top 10 van de mooiste van de wereld... Ik heb er mijn bedenkingen over....
Manuel Antonio is omgeven door het prachtige Manuel Antonio Nationaal Park, dat bestaat uit meer dan 800 hectare land en beslaat meer dan 66.000 hectare van het oceaan reservaat. In 1972 is het park een beschermd gebied geworden. Dit om de ongerepte stranden en de omgeving van het regenwoud te behouden.

Het Nationaal Park is een toevluchtsoord voor vele bedreigde diersoorten. Dit is ook een van de weinige gebieden waar u het doodskopaapje nog in zijn natuurlijke leefomgeving kunt tegenkomen.
Luiaards, leguanen en wasberen zijn slechts een paar voorbeelden van de 108 soorten zoogdieren in dit park. Daarnaast zijn er 184 soorten vogels te vinden, waaronder de ara, maar het is ook heel erg druk in dit Nationaal Park, spijtig....
Veel dagjesmensen komen hier picknicken, veel toeristen die allemaal in groepjes rondlopen in de hoop een vogel of dier te spotten.


Wij sliepen in het mooie hotel Parador, kamer met zicht over de oceaan.... Een zwembad met niveau, een tuin vol met bloemen en elke dag mijn verkoelende ‘watermelonjuice’....




Heerlijk! Hier konden we genieten van de zon (hier was die van de partij), luieren op de aangename ligzetels met een goed boek...




Een typisch (zeer lekker) gerecht is de cerviche.
Een basis van witte vis (of zeevruchten), gemarineerd in citroen, olijfolie, pepertjes, look en ui. Superfris.




Hierboven: de lift naar onze kamer!

‘Manuel Antonio stad’ is niet groot, enkele restaurantjes en een tweetal winkeltjes en that's it. The place to be is het restaurant 'El Avion'.... Je kan dit niet missen, langs de grote baan die echt een rodeo is om te rijden en de chauffeurs zijn hier meesters in het op en neer rijden in deze bergachtige streek met een zeer smal pad.... Ze rijden hier op de mm.!!

Nu, het restaurant is een omgevormd vliegtuig, binnen een gezellige bar en rondom op het terras kan je eten en genieten van een prachtig uitzicht, met een mooie zonsondergang.





'LANDKAART'





SAN JOSÉ en de vulkaan POAS.


SAN JOSE is op zich niet echt een interessante stad. De shoppingstraat...valt heel erg tegen. De mode loopt hier wel echt achter. Heb gehoord dat de meeste Costa Ricanen (die het zich kunnen veroorloven) gaan shoppen naar Panama. Dit is een moderne stad, met hoge gebouwen en vele shoppingmalls.
Dus geen aankopen gedaan daar.




We sliepen in het ‘supersjieke’ hotel Grano Do Oro in Victoriaanse stijl. Een echt wauw effect.... Deed me een beetje denken aan The Raffles in Singapore, maar in het klein.




Het restaurant heeft een Franse chef-kok en dat proef je ook.... Helemaal anders dan de lokale keuken die meestal gebaseerd is op rijst met bonen en kip of vis.
Dus hier genieten we van een verfijnde keuken...




Vulkaan Poas is misschien wel de meest imposante vulkaan van Costa Rica.
De vulkaan ligt op ruim 30 kilometer van de tweede stad van Costa Rica, Alajuela, en is 2700 meter hoog (Drietal uren rijden van San José).






Het klimaat bovenaan kan onherbergzaam zijn. Het is er koel en de jaarlijkse regenval is ongeveer 4 meter. Je dient dus voorbereid naar boven te gaan!

Normalerwijze vanaf 10:00 's morgens begint er een mist op te komen, maar wij hadden geluk: geen mist, geen regen, maar een helderblauwe lucht met zon.... Onze foto's zijn dan ongelooflijk goed en we zijn trots op onze inspanningen, want dat is het ook. Heel erg steil klimmen.... Je hart bonkt uit je lijf!! Hoofdpijn door de ijle lucht.... But we did it!!!

De diameter van de krater is een ruim een kilometer en in de krater borrelt en sist en rookt het. Het is mogelijk naar de krater toe te wandelen (een paar honderd meter vanaf de ingang van het park) en erin te kijken.




De bossen om de krater heen bestaan uit dwergeiken, het is een soort sprookjesbos met grillige vormen en kleuren.




Je kunt ook naar een andere krater wandelen waarin zich een meer heeft gevormd: de Botos Laguna. Het heeft een heel lieflijke uitstraling.




De Poas is in de loop van de eeuwen een rusteloze vulkaan gebleken. Perioden van grote activiteit, waarin hij as de lucht in spuugt en er geisers ontstaan die honderden meters boven de krater uitkomen, wisselt hij af met rustiger perioden. Nog heel recent in... 2006 werd het park afgesloten voor het publiek omdat er allerlei kwalijke gasdampen vrij kwamen uit de krater. Trouwens er wordt aangeraden niet langer dan 20 minuten bij de krater te blijven.


'LANDKAART'








Nationaal park Tortuguero.




Nationaal park Tortuguero is een must als je een reis naar Costa Rica maakt. Het park strekt zich uit langs de Caribische kust tot het leuke plaatsje Tortuguero, waar ongeveer 800 mensen wonen. Het dorp ligt op een smalle landtong tussen de zee en een kanaal, auto´s zijn hier niet te vinden.




Ten noorden van Tortuguero bevinden zich verschillende lodges en hotels. Al vanaf het begin van de boottocht naar Tortuguero ontdek je waaraan het land Costa Rica (Rijke Kust) zijn naam te danken heeft.

Het is heel apart om eerst gedurende enkele uren 'gemasseerd' te worden.... Zo worden de helse ritten genoemd op de zeer slechte wegen, vol met putten en losse stenen!! En wij klagen in België over slechte wegen?? Wel, dat is niets vergeleken met Costa Rica, waardoor je natuurlijk ook veel tijd verliest en een 80 km rijden, duurt dan ook eeuwig.






Maar dan wacht er een fantastische rit per boot over de kanalen in Tortuguero.... Wat een geweldige natuur... wat een rust... en we hebben ook ditmaal weer geluk met het weer.... Blauwe lucht en zon!! Het kan niet op!


Het regenwoud in dit nationale park heeft een bijzonder rijke flora en fauna. Vanuit de boot heb je een prachtig zicht op het dierenleven in de bomen en langs de oevers. Je kunt onder andere toekans en verschillende soorten apen in het vizier krijgen.








Ook de met uitsterving bedreigde groene ara komt hier nog voor.




Verder is het uitgebreide stelsel van waterwegen de biotoop voor longvissen, kaaimannen, krokodillen, zeven soorten zoetwaterschildpadden, vele soorten vissen en watervogels.



Ook bevinden zich in het park kikkers (zo’n 60 soorten, waaronder de zeer gevaarlijke bluejeans kikker die een gevaarlijk gif heeft dat de Indianen vroeger gebruikten om er hun pijlen mee in te smeren), leguanen, tapirs en ocelotten (katachtigen).


's Ochtends vroeg maak je een tocht per boot naar Caño Palma, een van de mooiste ‘caños’ (smalle kanalen) in het gebied. Je vaart in een rustig tempo door het regenwoud. Het gebied is moerassig en aan de oever staan twee soorten palmen die een soort tannine produceren waardoor het water zwart gekleurd is. Al varend over Caño Palma ben je te midden van het indrukwekkende woud.





Tortuguero is in het Caribisch gebied een van de belangrijkste broedplaatsen voor de groene schildpad, de lederschildpad en de met uitsterven bedreigde Karet-schildpadden. Deze zeeschildpadden, met name de groene schildpad, leggen in de maanden juli, augustus en september in de nachtelijke uren op het strand hun eieren.

Wij sliepen in de lodge Manatus, gezellig met een klein aantal kamers (met hemelbedden!!) en zeer lief personeel.




'LANDKAART'